Een gefailleerde natuurlijke persoon hoeft niet langer binnen de 3 maanden na het faillissementsvonnis een verzoek tot kwijtschelding van haar/zijn restschulden in te dienen. Tot voor kort was dit wel noodzakelijk om te vermijden dat zij/hij na afsluiting van het faillissement persoonlijk gehouden zou blijven tot betaling van de restschulden.

Wat al een tijdje in de lucht hing, werd op 21 oktober 2021 nu ook bevestigd door het Grondwettelijk Hof: het wetsartikel dat een vervaltermijn voor het indienen van een verzoekschrift tot kwijtschelding voorschrijft (artikel XX.173, § 2, van het Wetboek van economisch recht - WER) werd vernietigd. Ter ondersteuning van haar beslissing tot vernietiging verwijst het Hof naar zijn arrest van 22 april 2021, waarbij het al oordeelde dat de voormelde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt.

Het Hof oordeelde dat het overschrijden van de vervaltermijn de essentiële doelstelling van de wet, nl. tweede kans ondernemerschap, in gedrang bracht, en tot onevenredige gevolgen voor de gefailleerde natuurlijke persoon leidde. Deze verloor daardoor elke mogelijkheid om een rechter over de kwijtschelding van zijn restschulden te laten oordelen en moest bijgevolg onherroepelijk met zijn ganse vermogen blijven instaan voor de schulden die niet waren afgelost door de vereffening van de boedel.

De vernietiging van de vervaltermijn van artikel XX.173, § 2 van het WER, heeft tot concreet gevolg dat gefailleerde natuurlijke personen die de kwijtschelding niet hebben bekomen omdat zij hun vordering niet tijdig instelden, de kwijtschelding alsnog kunnen bekomen door een vordering in te stellen binnen de 6 maanden na publicatie van het arrest van 21 oktober 2021 in het Belgisch Staatsblad (op heden nog niet gepubliceerd).

DELEN: